Bir bilim ve insanlık abidesi!..

Hiç unut­mu­yo­rum, 1977 ba­ha­rıy­dı… TRT nin tek ka­nal­lı te­le­viz­yo­nun­da il­giy­le sey­re­di­len prog­ram­lar ha­zır­la­yıp su­nu­yor­dum. Do­ğa­nın ge­lin­lik kız­lar gi­bi renk­le­nip gü­zel­leş­ti­ği, Bo­ğaz sırt­la­rın­da er­gu­van şen­li­ği­nin baş­la­dı­ğı gün­le­rin bi­rin­de, onun İs­tan­bul Üni­ver­si­te­si Tıp Fa­kül­te­si Has­ta­ne­si­’n­de­ki oda­sın­da bu­luş­tuk. Ho­ca o yıl­lar­da in­san­la­rın film­ler­den, ro­man­lar­dan ta­nı­yıp kork­tu­ğu, hat­ta ki­mi dok­tor­la­rın bi­le has­ta­la­ra yak­laş­ma­ya ce­sa­ret ede­me­di­ği cüz­za­ma (Lep­ra) kar­şı müt­hiş bir sa­vaş baş­lat­mış­tı. Bu amaç­la yur­du ka­rış kı­rış do­la­şı­yor, ulaş­tı­ğı her cüz­zam has­ta­sı­nı ye­ni bu­lu­nan bir ilaç­la te­da­vi edi­yor­du. Ba­kır­köy Ruh ve Si­nir Has­ta­lık­la­rı Has­ta­ne­si­’nin ar­ka ta­ra­fın­da, ağaç­lar ara­sın­da­ki çu­kur bir yer­de in­şa edil­di­ği için uzak­tan hiç fark edil­me­yen kü­çü­cük Lep­ra Kli­ni­ği de bu ta­ri­hi ça­ba­ya odak­lık edi­yor­du…

YAZININ DEVAMI