Ama televizyon ekranı, buna en yakın buluş olma özelliğini hep koruyacak…
★★★
Bilimsel verilere dayanarak söylüyorum:
Televizyonda konuşan bir kişinin bakışları, mimikleri ve
ses tonu birleşerek, biz profesyonellerin “Q” faktörü dediğimiz
insani özelliği oluşturur.
“Q” faktörü somut bir şey
değildir, hissedilir.
Yani seyirciler ekran aracılığıyla bulundukları ortama konuk olan
kişilerin gözlerinin içine bakarak, ses tonuna ve konuşma biçimine
dikkat kesilerek, onun hakkında kanaat notu verirler.
Bir süre izledikten sonra “Bu kişi dürüst, içten,
yapmacıksız, mert, yiğit vs” derler, ya da tam tersi
bir kanıya sahip olarak. “Çok yapmacık, hiç de samimi
değil, beni kandırmaya çalışıyor, içten pazarlıklı,
mertlikten de uzak vs” gibi yakıştırmalarda
bulunurlar.
İşte “Q” faktörü tam da budur!
★★★