Hemen belirteyim, 4 yıldır İzmir’deyiz, daha önce hiçbir Ege depreminde bu kadar sallanmamıştık!
Başlangıçta “hemen geçer” dediğimiz, ama 9 büyüklüğündeki depreme dayanıklı olarak inşa edilen apartmandaki çıtırtılı sarsıntılar devam edince, hiç bitmeyecekmiş gibi ürktüğümüz o kritik “bekleme” sürecinde, hayatımda çok acı izler bırakan bir başka depremi hatırladım.
★★★
18 Mart 1953… Çanakkale… Tarihin akışını değiştiren Deniz Zaferi’nin 38’inci Yıl Dönümü…
O gün, tek katlı evimizin bahçesindeki erik ağacını çiçeklerle donatan yalancı bahar bitmiş, tek tük atan kar tanecikleri eşliğinde dondurucu bir soğuk gelmişti.