“Yiğit insanlar vardı, Toprağına sevda eken. Hür kandılar, Türkan’dılar, Aslan’dılar, İnan’dılar, Deniz kadar çoğaldılar… Memleketti her şey, Onlar için… Kavgaydı, Uyku tutmaz geceleri, Karaydı, Budaktan sakınmadıkları gözleri. Razıydı, Taşın altına girmeye elleri… Bu yüzden dalgalanırlar, Yüreğimizin başkaldıran yerinde. Bu yüzdendir, Mayıslarda başımıza taç etmemiz. “Gülünün solduğu akşamlar” Acılara yığılıp, Kırmızı gül dikmemiz…”