“Uğur Bey merhabalar,
Eşimle
birlikte Tayland”ın başkenti Bangkok’ta 3 yıldır İngilizce
öğretmenliği yapmaktayız. Trafikte saldırıya uğrayan Yunus Emre
Bahçıvan’a sosyal medyadan ulaşamadım. Kendisini ve eşini
Tayland’da yaşamaya davet edip iş konusunda yardımcı olacağız.
Çocuklarını burada huzurlu bir şekilde büyütebilirler. Bu olay bizi
çok etkiledi. Çünkü biz, bu insanlar yüzünden ülkemizi terk
ettik!
Saygılar, sevgiler,
hürmetler…”
★★★
Gönderen okurumun başına bir şey gelmesin diye adını
vermiyorum.
Bu satırları okurken bir yandan “ne iyi insanlarımız
var” dedim, diğer yandan da “benzer magandalar ve
davranışlar” nedeniyle cennet ülkemizi terk etmiş
olmalarına çok üzüldüm.
Ve tekrar, saldırı dehşetini anlattığım yazımın, okurlardan büyük
destek gören son satırlarını hatırladım.
“Bir toplumda suç olduğuna inanılan haksızlıkların cezasız
kaldığını düşündüren örneklerin çoğalması, o topluma ve kamu
düzenine yapılacak en büyük kötülüktür!..”
★★★