30 Ağustos Zaferi’nin, daha doğrusu, bu ülke
evlatlarının canlarıyla, kanlarıyla yazdıkları muhteşem bağımsızlık
destanının yıldönümüne sayılı günler kaldı.
Aralarında henüz çocukluğunu bile yaşayamamış askerlerin de
bulunduğu o kahramanlar ki; Hakkâri’den, Kars’tan, Konya’dan,
İzmir’den gelip, vatanın kurtarılması için şehit düştüler…
* * *
Bu cennet ülkede dünyaya gözlerini açma şansını yaşamış, bu
güzelim topraklarda büyüyüp kök salmış, özgürce nefes almış bir
vatan evladının -eğer içinde yuvalanan kinin köpürttüğü hıyanet
duygularının esiri olmamışsa- Dumlupınar Şehitliği’ndeki şu anıtta
yazılanları okurken ağlamaması mümkün mü?
“BU ANIT, OĞLU MEHMET HENÜZ 8 YAŞINDA İKEN, 1912 YILINDA
BALKAN SAVAŞI’NA KATILARAK; GALİÇYA, HİCAZ, YEMEN VE KAFKASYA
SAVAŞLARI’NDA CEPHEDEN CEPHEYE KOŞUP ÇARPIŞAN, DOĞU CEPHESİNDE
KURTULUŞ SAVAŞI’NDA YER ALAN, DUMLUPINAR BAŞKOMUTANLIK MEYDAN
MUHAREBESİ’NDE 19 YAŞINDAKİ ALAY SANCAKTARI OĞLU MEHMET İLE
KARŞILAŞTIKTAN SONRA 31 AĞUSTOS GÜNÜ ŞEHİT DÜŞEN ÇETMİLİ KARA ALİ
ÇAVUŞ’UN MUHTEŞEM DESTANINI ANLATIR. KARA ALİ ÇAVUŞ’UN OĞLU ONBAŞI
MEHMET DE, 9 EYLÜL’DE İZMİR’E GİREN BİRLİĞİN BAŞINDA ŞEHİT
OLMUŞTUR. YÜCE KAHRAMANLARI MİNNET VE ŞÜKRANLA ANIYORUZ. 26 AĞUSTOS
1922…”