Dündar, elbette yazacak çok şey var. Ama bunları doğru kelimelerle söylemek gerekli. Üstelik, derdimizi, fikrimizi, isyanımızı anlatırken doğru kelimeleri bulmakta en çok zorlandığımız günlerden geçerken…
Biliyorum, bir hukukçu olarak tartışmaya hukuk noktasından girmem gerekli. Benden beklenen bu. Atılı suçun unsurlarını, tutuklama nedenlerinin var olup olmadığını irdelemem yerinde olur.
* * *
Ama olmuyor, içimden gelmiyor. Aklımın bir yanı, yaşananların hukukla ilgisi olmadığını, son on yılda yaşanan pek çok olayda, davada, hukukun değil hukuk dışı olmanın, intikamın, hukuku araç haline getirmenin egemen olduğunu hatırlatıp duruyor. Bunların olduğu bir yerde hukukun işleyişine ve kurallarına değinmek ne kadar anlamlı olabilir ki?
* * *
Ortaya dökülen irili ufaklı şeylerin ardından ilk büyük travmayı İlhan Cihaner’in kolu bükülüp odasından alındığında yaşamıştım. “Bu kadarına cüret edebilirler mi? Hukuku bu kadar yok sayabilirler mi?” demiştim. Cüret de edebiliyorlarmış yok da sayabiliyorlarmış.