Bir “istihbarat ve güvenlik devleti” kurmuşsunuz.
Yani AKP öncesinde de öyle; “Cumhuriyetçi” kıyafetle.
AKP’yle birlikte de öyle; “askeri vesayeti bitirip polisi güçlendiren” devlet!
Ve derken, “Cumhuriyetçi ordunuz”un generallerinin üçte birinden fazlası “dinci, FETÖ’cü, darbeci” çıkmış!
Ve derken, “destan yazıyor, kahramanlar” diye genellediğiniz, “istihbarat kabiliyeti”ni önceki “darbeci, cumhuriyetçi komutanlar”a karşı kullandığınız poliste binlerce memur, amir, bu arada il emniyet müdürlerinin neredeyse yüzde 90’ı, henüz hüküm olmasa da, söylenenlere göre “terörist” çıkmış!
“Bağımsız yargı” yıllarca “Genelkurmay’dan brifingli yargı” olmuş; tutmuş yeni iktidar “yargıyı da askeri vesayetten kurtarmış” ama...
O da ne, bir de bakmış, o “yargı” da meğer “FETÖ’ye bağımlı” imiş. Çare olarak bulduğumuz ise “kendimize bağımlı yargı.”
***
Belki de zaten bu işin özü yanlıştır.
Yani hakikaten bağımsız yargı, hakikaten işini yapan, demokrasi ve hukuka saygılı, kendi içinde alttakilerin hakkını bilebilen bir ordu; hakikaten liyakatle oluşturulan, kendi özlük hakları da insan hakları da tanınan ve herkesin insan haklarını, özgürlüklerini tanıması istenen bir polis işin doğrusudur.
Belki işin doğrusu; birilerinin elinin altında, itaatkâr, biatçı, eskiden askere şimdi iktidara hazır olda duran, eleştiriyi, özgürlükleri boğan, 12 Eylül’ün YÖK’ü ile hükmedilen bir üniversite yerine, hakikaten özerk, özgürlükçü, farklı fikir, araştırma, eleştirilere kucak açmış, araştırmayı, tartışmayı teşvik eden, kamusal alandaki tartışmaları TV’lerdeki ezberci papağanlardan kurtaran bir akademik ortam oluşturmaktır.
Genelkurmay’a, sermayeye, bir kısmı da “FETÖ’ye metöye bağımlı” medyadan yakınırken, doğrusu belki de hakikaten bağımsız gazeteciliktir. Bunun ortamının sağlanması, garanti edilmesidir.
Ne yandaş, ne ilişik, ne yılışık medya...