Ayın 22’sine kadar şu çocukları ortalıktan kaldırırsak, seslerini kısarsak, ki bazıları zaten ses çıkaramıyor, o vakit 23’ünde büyük koltuklara birer tane oturtur, o günü de atlatırız.
O yüzden; sayın psikologlar, mesela siz, lütfen elinizi, dilinizi, kulağınızı, teskininizi, tesellinizi, şefkatinizi çabuk tutun.
Kaldırın çocukları ortalık yerden.
Şu yüzden söylüyorum:
Şu anda “Psikologlar gözetiminde” çok sayıda çocuk, Ankara veya Karaman’da, veyahut yurdumuzun başka başka güzel yörelerinde “ifade” veriyor.
“Taciz, tecavüzle” suçlanan, yani kendilerinin de onca zaman sessizliğe, kedere boğulduktan sonra şimdi bin bir travmayla ettiklerini anlattıkları “hocalar”hakkında.
Demokratik, laik, sosyal bir hukuk devletinin bu tarafı çok şefkatli.
Çocuklar aylarca, yıllarca, kendi ifadeleriyle “Baskı, tehdit, şiddet, dayak, alıkoyma, taciz, tecavüz, korku, endişe, çöküntü”ye maruz kalıyor…
O sıra devletin ve milletin bir psikolojik rahatsızlığı yok.
Sonra hasbelkader “Omerta” bir yerinden yırtılırsa, o da bilinebilen vakalar üzerine, “Psikologlar gözetiminde ifade veriyorlar.”