Bir zamanlar “demokrasi tramvay mı” tartışması vardı.
O vakit, tramvay da olsa, “devletin resmi-militer tercihi” dışında kimseyi herhangi bir şeye bindirmek istemeyenler için o laf çok önemli kanıttı; “karizmatik”belediye başkanının “niyeti”ni ortaya koyuyordu.
Onlar içinse demokrasi zaten “tank”tı!
Bir kısmımız içinse tankın tramvayı bile durdurması olacak şey değildi.
Bakın o da bir ilkeydi tabii. İlkesi olmayan varsa, ona da ilke!
***
Bugün, tramvay ne kelime, demokrasinin TIR sayıldığı yerdeyiz.
Çok ilerliyo ama nasıl bir başarıysa, devamlı bir “araç”ta ve sürekli kazazedeyiz. Herkes, her şey araç, alet edevat.
***
Barış, çözüm, komşular, halklar, İslam Alemi’nden AB elalemine tüm camialar, cemaatler, yargı, Meclis, azınlıklar, çoğunluklar…
Milyonlarca insan, çocuk; vatandaşlar, mülteciler; siviller, üniformalılar; yazanlar, çizenler, çizilenler…