Siyasi partilerin seçim beyannamelerinin açıklamaya başladığı bir süreci yaşıyoruz. Başbakan Davutoğlu’nun partisinin seçim beyannamesini açıklamak için yaptığı toplantıda, başka bir olay yaşandı. Seçim beyannamesinin ötesinde bir çağrıyı içeren, beklenmeyen bu sözleşme metnin ortaya konulması, üzerinde defalarca durulması gereken bir husustur. Aslında Davutoğlu böyle bir çağrıyla, meselenin bir seçimin ötesine uzandığını, büyük bir değişim projesinin sorumluluğuyla, bir tarih felsefesini yansıtan, "Yeni Türkiye Sözleşmesi" başlığı altında yeni bir manifesto sunmuştur.
“Başbakan bu kapsamlı ve iddialı metnin muhtevasını diğer parti liderlerinin de inceleyip, karşılık vermeleri, dahası ortak bir sözleşme metni için katkılarını beklediğini söyleyince, muhalefetin hiç o sularda olmadığı görüldü. CHP’den gelen cevabın ‘bizim onların seçim beyannamesi ile işimiz olmaz’ düzeyinde kaldığı görüldü. Meselenin seçim beyannamesi ile ilgili olmadığı, Yeni Bir Türkiye Sözleşmesi’nin dayandığı temeller ve moda tabirle ‘yol haritasının ortaya konulmasıyla’ ilgili olduğu dahi anlaşılamamıştı”.
Siyasetin anlamı
Bu sözleşme ne söylemekteydi ve neden bazıları tarafından anlaşılmak istenmiyordu? Türk siyasetinde dar bakışlı, ufuksuz, kısa dönemde aktüel olana gömülüp kalanların, anlamakta güçlük çektiği bu metnin, bir tarih anlayışına dayalı olarak, “bu ülkenin insanlarının başta kimlikleri olmak üzere, varoluşunu kavrayan, ona bir medeniyet anlayışı içinde bugünden yarına uzanacak, bir insan-toplum ve devlet ilişkisi modeli sunduğunu söyleyebiliriz.” Bu sözleşmenin önemi, ele alış biçiminin, felsefesinin ve ortaya koyduğu sistematik önermelerin bir program bütünlüğü içinde bir seçim dönemini/gündemini aşan bir boyutunun bulunduğunun görülmesiyle alakalıdır. Bu bakımdan üzerinde daha etraflı bir biçimde durulmaması haksızlık olacaktır.