Toplumsal konumlarına, eğitim, gelir ya da yaşadıkları ortama göre bu toplumun ‘en üstekileri’ arasında yer alanların mutsuzluklarının kaynağının bireysel olmaktan öteye kolektif bir durum arz ettiğini söyleyebiliriz. Aralarında hayata en az birkaç kuşaktır avantajlı bir yerden başlamış olanlar olduğu gibi, hayat tarzını benimseten bir eğitime ya da ideolojik devşirme sürecine maruz kalarak onlara katılan nispeten daha düşük statülü gruplardan gelenlerin de bulunduğu bu tabakanın rahatsızlıklarının kaynakları nelerdir?
En başta gelen rahatsızlıkları halkın bir türlü kendi siyasal görüşlerine dolayısıyla tuttukları partilere destek olmamasıyla ilgilidir. Onlara göre ‘halk çağdaş olmadığı, hatta cahil olduğu için’ kendi hayat tarzlarınım benimsemekten uzak davranmakta demokrasi diye ‘sandığa sarılmaktadır’, bu bakımdan aslında ‘sandıksız-seçimsiz, bir demokrasiye inandıklarını, ihtiyaç duyduklarını’ çeşitli şekillerde ima etseler de açıkça söyleyemedikleri için de ayrıca ra