15 Temmuz Anadolu destanının sene-i devriyesinde Müslüman Anadolu halkı, aynı o gece olduğu gibi fevç fevç meydanlara indiler.
Kimi mutfaktaki tencerenin altını kapattı, kimi dükkanını… Kimi atölyesindeki işi yarım bıraktı, kimi bilgisayarındaki oyunu… Kimi evlatlarını Allah’a emanet etti, kimi yavuklusunu…
“Ak öfke”kesilip “kadın, ihtiyar / genç çocuk / her can bir siper olup / burç burç” işgalciye direndiler. Batı’yı ve içimizdeki Batıcı unsurları hüsrana uğrattılar!
15 Temmuz gecesi Allah’ın üzerimizdeki inâyetini, yardımını, merhametini hakkalyakîn müşâhede ettik. Yoksa, “palet yürekli yaratıkların” tankına, topuna, uçağına, füzesine hangi can karşı koyabilirdi; “Cins cins cins ahbesin çocukları”