Çok farklı ideolojik tabanlara sahip partilerin bir ittifak zemininde buluşmaya çalışması ‘paradoksal’ ve ‘araçsal bir ilişki’ ortaya koyar. Pragmatizme dayanan araçsal ilişkiler ise sürekli komplikasyonlar üretir.
Tavandaki uyumu tabanda organize etmek hiç kolay değildir. Siyasi kan uyuşmazlıkları en ufak sorunda ittifakın bünyesini derinden sarsar.
Bir araya gelebilmek için yapılan zorlamalardan bir tanesi siyasi hafızayı devre dışı bırakmaktır. CHP’nin veya HDP’nin siyasi müktesebatını, amaç ve hedeflerini geçici süre unutarak modus vivendi’ye gitmek sadece insanın kendisine yaptığı bir illüzyondur.
Tepedekilerin nefret duygusunun getirdiği bir ortaklıkla akıllarını uyuşturmaları mümkündür. Ama toplumun hafızasını uyutmak, silmek, yokmuş gibi yapmak, büyük kitleleri hipnoz etmek çok zordur.