Küçük bir fâre kocaman bir devenin yularını kapmış gidiyordu.
Deve, kendi huyu, uysal tabiatı yüzünden, onunla yol alıp giderken fâre, kendi küçüklüğünü göremeden:
-“Meğer ben ne müthiş bir yiğitmişim!” diye böbürleniyordu.
Gide gide bir nehrin kenarına geldiler.
Nehri gören fare, kibrinin şaşkınlığı içinde donup kaldı.
Nehirden geçemeyeceğini anlamıştı.