Bu toprakların en büyük zaafı da bu zaten. Belki insanoğlunun yaratılıştan beri eksikliği.
Unutmak bazen iyidir o yüzden unutuyoruz muhtemelen.
Ama unutmamak gerekenleri unutmak sonumuz oluyor genelde. Nasihatten çok daha iyidir biliriz ki hatırlamak. Sobaya siz ne kadar tembih ederseniz edin gidip o minik elini illâ ki sürer çocuk. Elini yakmadan öğrenmez bir türlü sobaya değmemesi gerektiğini.
Bazen çocuklardan beter oluyoruz, hatırlamamız şart olanı unutuyoruz.
Ortada fol yok yumurta yok, ta Ekim 2013'te bir gazeteciyle bir Cemaat yöneticisi ne konuşuyordu meselâ hatırlamıyoruz Suruç'ta Dağlıca'da Iğdır'da canımız iyice yanana kadar.
Elimiz sobanın o kızgın demirine yapışıyor tekrar ve tekrar ancak hatırlıyoruz.
İnternete sızdırılan o kayıtta Cemaat yöneticisi “Bundan sonra silahlı ve çatışmalı bir dönem geliyor” diyordu. ABD, o şahsın “sevdiği güneydeki ülke” yani İsrail ve Kandil ortak karar vermişti. Kandil'den de “Bizim Kürt kardeşlerimiz” diye söz ediyordu, “(üçü) birlikte bir dayanışmayı organize edecekler”di…
O günler ki 2012'de PKK ağır dersini almış yerine oturmuş, Çözüm Süreci'nin en umutlu dönemiydi ve kayıttaki kişi bunları iddia ediyordu.