Bayraklarınız yarıya indi.
Hangi radyo hangi televizyonunuzu açsam yarınki gazetelerinizde ne yazacağını anlıyorum.
Anmanın bini bir para.
Pazularınızda görünmez siyah bantlar; Teşvikiye'den kalkmazsa şaşacağım cenazede kara gözlükler, koyu takım elbiseler içinde kadınlı erkekli.
Mikrofonlara “Bu sefer üzdü”ler… bir yas hali… “ama dinç durmalıyız, enseyi karartmamak lâzım derdi hep”ler…
“Işıklar içinde yatsın”lar…
Böyle uğurlayın tabii; hakkınız. O da hak etti.
Kurduğunuz oligarşinin ne yeteneği olduğu, neyi keşfettiği, hangi devrimi gerçekleştirdiği belirsiz, şüpheli vasat elemanlarını böyle uğurlayın.
Bütün hayatları o iktidarınız için emek vermekle geçti nihayetinde, hakkıdır.
Siz de iktidarınızın bekası ve kendi uğurlamalarınızı garantiye almak için böyle davranmak zorundasınız.