Bugün, yani 15 Ocak 2016'yı bilmem nasıl yaşıyorsunuz. Nasıl geçecek tarihe ve kişisel tarihinize acaba? Aileye yeni katılan bir bebek veya aranızdan ayrılan bir aile büyüğüyle mi?
Belki şakır şakır yağan yağmuru pencere kenarında ıhlamur içerek belki çoktandır beklediğiniz vizyona giren filme giderek öğleden sonra.
Hiç hatırlamayacağınız bir yirmi dört saat olup akıp gidecek kim bilir öksürük içinde, “domuz gribi miyim?” yoksa endişeleri altında.
Bundan 26 asır önce Nebukadnezar Kudüs'ü ilk 15 Ocak'ta kuşatmıştı.
Kuşatanların ve kuşatılanların heyecanıyla korkusundan günümüze sadece bir satır kaldı.
Gidenlerin uzun kuyruklarda sabırla bekleyip hayranlıkla gezdiği British Museum yine bir 15 Ocak'ta açılmıştı bundan 257 yıl önce. Kurdele kestiler mi kesen bir küçük kız çocuğu veya dönemin en güçlü siyasisi miydi bilmiyorum.
Sarıkamış Harekâtı da bugün bitti; on binlerce Mehmetçik kurşunsuz, yarasız sadece soğuğa teslim etmişti ruhunu ve Enver vahim durumu hiç çaktırmamıştı döndüğü İstanbul'da katıldığı toplantılarda.
Suriye'den perişan şekilde çekilen ordunun 7. Kolordu Komutanı İsmet Paşa kendisine bağlı tümenlerden 11.'sinin başındaki Alman Hans Guhr'a Şeria Nehri'nden arkada koca İngiliz ordusu önlerinde saldıran Araplara rağmen geçtikten sonra söyledikleri çıkıyordu Berlin'de. “Savaştan sonra siz de iç yıkımın ne olduğunu göreceksiniz” mealinde şeyler söylemişti. Çok geçmedi, bir yıl sonra 15 Ocak günü Rosa Luxemburg ve Karl Liebknecht, çoğu mağlup Alman ordusunun memlekete dönmüş askerlerinden oluşturulmuş birliklerinden birince öldürüldü. Nehre attılar cesedini. Üzerine bir çocuk şarkısı bile düzdüler hatta…
Aynı gün, ne tesadüf İsmet Paşa'yı Şişli'deki evinde Ankara'ya geçmesi, kendilerine katılması için ikna etmeye çalışıyordu Mustafa Kemal Paşa. Suriye'deki feci ve final olan o yenilgide o da 7. Ordu Komutanlığı yapmıştı bir süre.