Gökten ayetler geldiğinde, ayet hiç kimsenin görmezden gelemeyeceği kadar açık, berrak, yalın da olsa, bütün gözleri aynı şekilde açacağını kim söyleyebilir?
Şaşırıyoruz, ölümün bütün ideolojilerin, ayırımların üstündeki perdeleri kaldıran hakikati ortaya çıktığında bile onu görmeyenlere. Deprem bir değil on binlerce ölümüyle, ansızın, insanın kendini en rahat, en güvenli, en güçlü ve en emin hissettiği anda geldi. Sadece ölenlere değil, bütün insanlığa aczini, çaresizliğini, hiçbir şeye sahip olmadığını, sahip olduklarının kendisine ait olmadığını gösterdi. Malın, mülkün, sınıfsal, kültürel, coğrafi aidiyetlerin hepsinin bir anda ve her anda boşa çıkabileceğini böyle bir ayet göstermeyecek de ne gösterecek?
Hepimiz Allah’a aitiz ve yeniden ona döneceğiz. Neyimiz var bu dünyada? Var olduğunu bildiğimiz şeyler bizimle nereye kadar gelecek? Başımızda duran göğün, taşlarıyla, bulutlarıyla, ateşiyle üzerimize her an kapaklanmayacağından nasıl bu kadar emin yaşayabiliyoruz?
Aslında bir fay dengesi zannettiğimiz yer altındaki düzenin ne kadarına vakıfız? Bu düzen, bu denge Allah’ın iradesinin dışında...