Gazze’de Siyonist İsrail’in neredeyse 90 gündür uygulamakta olduğu vahşi soykırıma karşı küresel çapta bir intifada yaşanıyor. Her alanda, sokaklarda, caddelerde, basında, akademide, uluslararası ilişkilerde, bireysel vicdanlarda, her yerde… Batılı başkentler uzun süredir görülmemiş vicdan ayaklanmalarına sahne oluyor. Gösteriler, mitingler, boykotlar.
Türkiye’de de aynı şeyler oluyor. İsrail, tarihinde görmediği protestolarla karşılaşıyor, duymadığı eleştirileri, hatta küfürleri duyuyor. Ona destek olanın, onunla işbirliği yapanın, ona ses çıkarmayanın da payını aldığı bir öfke var dünyada ve bu öfke birikiyor. Buna rağmen bütün bunlar azgın bir boğa gibi saldırmakta olan İsrail’i durdurmaya yetmiyor. Öyle olunca bütün bu yapılanların anlamsızlığına dair bir duygu da oluşuyor. Bunca insanın gösteriye, protestoya, eleştiriye hatta küfre dönüşen bunca öfkesinin, buğzunun zulmü ortadan kaldırmaya yetmiyor olması, bu sefer dönüp bütün bu yapılanların boşa yapıldığı duygusunu oluşturuyor. Orada her dakika insanlar, çocuklar ölmeye devam ediyor çünkü. 9 bin bebek-çocuk ölmüş, ölmeyenlerden 9 bini de (yetişkinleri saymıyoruz...