Ayakta durmaktan, yürümekten yorulduğu için dinlenmek için bir banka oturmuş yaşlıca bir kadın. Hepimizin annesinden, anneannesinden, babaannesinden bir eser bulabileceğimiz kadar aşina bir sima.
Görmüş geçirmiş belli ki, çekmiş dünyanın çilesini yüzünün bütün hücrelerine işlemiş.
Annemizin, ninemizin en masum, en hak sahibi, en muhterem, en eli öpülesi, en sırtında taşınası haline rağmen dünyamıza taşan o ürkek bakış, o korkudan dona kalmış, kupkuru gözlerinde sıkışıp kalmış gözyaşları, bu ülkenin bağrına fırlatılmış bin düşman roketinden daha fazla yaralayıcı.
O masum kadını bu hale getiren, o kadın üzerinden bizi de buna seyirci kılan aşağılık zihniyet epeydir bizi aşağılara çekip duruyor. Daha ne kadar düşürecek ne kadar alçaltacak ne kadar batıracak?