Allah muhafaza, Kılıçdaroğlu dış siyasette biraz yetki alsa Türkiye’yi nasıl idare edeceğini, kimlerle ne ittifaklar kurup bizi nerelere yamayacağını her fırsatta gösteriyor. Arka arkaya sarf ettiği sözler, yaptığı sözümona uyarılar hangi kafayla düşünülmüş, hangi mantıkla bir araya getirilmiş anlayabilene aşk olsun.
Bütün mantıksız ifadeler gibi aslında bu sözleri haddinden fazla şey de söylemiş oluyor. Belki söylemek istediğinden fazlasını ifade ediyor bu sözler aslında.
Bir yandan Türkiye’nin S400 konusunda ortaya koyduğu tavra desteğini ifade ediyor, Türkiye’nin Doğu Akdeniz’deki haklarından vazgeçmemesini istiyor ama bir yandan da Türkiye’nin tam da bunları sağlamak üzere bir bütün olarak izlediği politikaları maceracı hevesler olarak itham ediyor.
Libya’ya silah göndermekten vazgeçmek, Mısır’la ilişkileri, oradaki bütün insan hakkı ihlalleri ve akıl almaz uygulamalara rağmen düzeltmek, bir milyon insanın kanı elinden akan Esad’la doğrudan görüşmeler yapmak.
Tüm bunlar ne için sayın Kılıçdaroğlu? Ne kazanacağız bunları yapmakla? Bütün bunları yapmak sizin şu anda Türkiye’nin politikasına atfettiğinizden daha mı az maceracılıktır? Bugün bizim Sisi’nin darbeyle ele geçirip haksız yere yönetmekte olduğu Mısır’la ilişkilerimizi düzeltmeye dair kararımız Türkiye’ye alenen düşmanlık yapmakta olan, Türkiye’yi de esir almak üzere yola çıkmış bir bloğa doğrudan teslim olmak anlamına geldiğini görmüyor musunuz?
Mısır’da darbenin sadece Mursi’ye karşı değil, Türkiye’ye karşı da yapıldığını sağır sultanlar bile duydu. Belki Kılıçdaroğlu hala bilmiyor, ama Türkiye çok önemli bir ülke. Bütün bir Arap Baharı sürecinin ilham kaynağı olacak kadar gözde bir ülke. O yüzden önemseniyor ve hiçbir şey yapmasa da (ki, Arap Baharı sürecinde hiçbir şey yapmamıştı), sadece yükselişiyle, demokrasisiyle, kalkınmasıyla, model olma vasfıyla hedef alınıyor.