Dostluğun muallimi olan Peygamber, hiçbir zaman, asla kendi inanmadığı bir şeyi insanlara anlatan bir siyasetçi değildi. Dostoyevski’nin Suç ve Ceza’da, dünyayı kendi idealleri ve hedefleri doğrultusunda değiştiren lider şahsiyetlerin insanlara davranışı üzerine uzun bir analizi vardır. Belirledikleri hedeflere doğru yürürken insanların desteğine ihtiyaçları vardır. O yüzden insanları ikna etmeye çalışırlar. Bu ikna çabasının ardında lider ile muhatapları arasında bir dostluk ilişkisinin olması imkansızdır. Çünkü lidere tabi olanlar aslında o siyasi liderin hedeflerinin sadece basit bir aracıdır.
Birçok insanın hayatını bu yolculukta heder etmekten hiç çekinmezler o yüzden siyasiler. Kahramanlık, gazilik veya şehitlik söylemleri bu anlamda yürünen yolu yürüyebilecek özneleri motive etmeye yarar sadece.
Onların gerçek bir...