24 Nisan 2015 tarihine yaklaştıkça bu tür şeyleri duymaya belli
ki alışmamız lazım gelecek. Ermenilerin Türklerle olan kan davası
kendine Hıristiyan dünyasında taraftar toplamakta fazla
zorlanmıyor. Gerçi onu tatmin edecek, gözünü doyuracak kadar bir
destek yok yine de, ama bir çok ülkenin parlamentosundan olağanüstü
çabalar neticesinde 1915 yılında yaşananların bir soykırım olduğu
yönünde kararla çıkarmayı başarmıştı.
Bir çok ülke Türkiye'nin bu konudaki hassasiyetini bildiği ve
Türkiye ile aralarını bozmak istemediği için bu desteği vermekten
kaçınıyor ve bu durum bile Ermeni intikamcılarını büyük bir
tatminsizlik duygusuna gark etmeye yetiyor. Bazı ülkelerin veya
aktörlerin vereceği veya vermeyeceği destek bu noktada epeyce dert
haline gelmiş oluyor mesela.
Obama'nın mezkur tarihte yapacağı bir anma konuşmada “soykırım”
sözcüğünü kullanıp kullanmaması hem Ermeni diasporası açısından hem
de Türkiye tarafından çok önemseniyor tabi. Obama veya ondan önceki
ABD liderleri de her seferinde iki arada bir derede kalarak her iki
tarafın beklentilerine cevap verecek özgün bir ifade bulmaya
çalışıyorlar. Bakalım 100. Yılda Obama bu iki taraflı baskıya
bakarak ne diyecek?