1970’lerde dünyada en fazla çınlayan sloganlardan biri Mao Zedung’un şu sözüydü: “Devletler bağımsızlık, milletler kurtuluş, halklar devrim istiyor.”
Gerçekten de o yıllarda, özellikle Vietnam Savaşı’nın ve bütün Latin Amerika ülkelerini saran “kıtasal devrim” düşüncesinin etkisiyle az gelişmiş (dönemin antiemperyalist ifadesiyle “geri bıraktırılmış”) ülkelerde büyük bir bağımsızlık ateşi yakılmıştı. Angola, Mozambik, Gine-Bissau gibi Afrika ülkeleri ise geç dönem sömürgeciliğinden kurtuluyorlardı. Bu ülkeler ancak dünya sosyalist sisteminin yardımıyla güçlenip kalkınabilirlerdi. Kapitalist ülkelerin reçeteleriyle neden kalkınamayacaklarını en iyi açıklayan kaynak (bence) Paul Baran’ın “Büyümenin Ekonomi Politiği” adlı kitabıdır.
Ve elbette halklar da devrim istiyorlardı. Gelişmiş batı ülkeleri dahil bütün dünyada güçlü sendikalar, işçi mücadelesi, genel grevler, toprak işgalleri vardı.