Tunceli kırsalında iki askerin soğuktan donarak şehit olmasını anlamaya çalışıyoruz. Anlamaya çalışıyoruz, çünkü sistemin güçlü ve zayıf yanları bu tip olaylarda açığa çıkar.
Askerlerin çatışma bölgesinde donması haklı bir öfkeye yol açtı. Siyasî iktidarın aşırı savunmacı tutumu, gösterdiği kanıtlar ve yaptığı açıklamalar olayın gerçekleşme koşullarını aydınlatacak yerde daha da kararttı.
Televizyonlara çıkan askerî uzmanlar olayı normalleştirmeye çalıştılar: hava ansızın soğur, yağmur kara dönüşür, ısı hızla düşebilir ve insan farkında olmadan... Bir Tümgeneral kış teçhizatlı dört askerle ekranlara çıkarak giysilerde sorun olmadığını anlattı: -40 dereceye dayanıklı soğuk iklim elbisesi, çift katlı polar mont, kar başlığı, kimyasal vücut ısıtıcıları... her şey tamam.
Bizzat Sayın Reis, kendi dedesinin bile Sarıkamış’ta “tüfeğine sarılıp donarak” şehit olduğunu iddia ettikten sonra, “Askerî teçhizatlar en modern teçhizattır” gibi karışık bir cümle kurdu. “Allah’ın takdiridir, olur böyle şeyler” demeye getirdi ve fırsatı değerlendirerek ana muhalefet partisi genel başkanını bir kez daha 15 Temmuz’da tankları görünce sıvışmakla suçladı.
Ukalalık etmiş gibi olmayayım ama askeriyede “kaza” denilen olaylar eğitim-disiplin eksikliğinden ya da malzeme yetersizliğinden kaynaklanır. Mesela Şah Fırat Harekâtı sırasında (22.02.2015) fotoğraf çekmek için tankın üzerine çıkan bir başçavuşun kule kapağının başına düşmesiyle şehit olması eğitim-disiplinle ilgili bir olaydı. Askerdeyken tanık olduğum “çaraskal boşalması” ya da oksijen-asetilen tüpl...