“İnsan pervane, aşk ışıktır” derler: Mevlevi dönüşüyle, yanma pahasına ışığı tavaf etmek, belki de hamlıktan olgunluğa geçişin tek çaresidir!
“Dinimiz sevgi dini, Efendimiz rahmet Peygamberidir” diyenlerin sevgisizlik gibi bir lüksleri olabilir mi?
***
Farkında olsak da olmasak da, hemen her eylemimiz içten içe sevgiye dönük... İtiraf etsek de, etmesek de herkes bir şekilde sevgi arıyor...
Ama sadece bazıları bu arayışın şuurunda... Ayrıca sadece bazıları aradığı şeyin adını koyacak kadar cesur (En büyük İlâhî ve beşerî aşkların yaşandığı bu ülkede aşktan söz eden neredeyse ayıplanır, bu yüzden aşk “sevgi” sözcüğü ile yumuşatılmış, buna rağmen yine de sevgiden söz etmek, hele de sevgiyi itiraf etmek zaaf sayılmıştır).