“İma”dan, “mecaz”dan, “telmih”ten, “ihsas”tan anlayan pek kalmadı. Mecburen “direkt” yazacağım…
Kimse kusura bakmasın, ama televizyonculuk da gazetecilik de bitti! Yazılı, görüntülü ve sözlü medya araçları (radyo, televizyon, gazete, dergi, vs.) “açık bülten”e dönüştü!
Yalanın-dolanın ve envai çeşit saçma sapanlıkla şaklabanlığın kol gezdiği “sosyal medya”dan farkları kalmadı. Bırakınız “tarafsızlık” ilkesini ahlâk, doğruluk, dürüstlük gibi “temel ilkeler” bile güme gitti.
“Gerçekleri nesnel bir biçimde, çarpıtmadan, sansürlemeden aktarmak” şeklinde ifade edilen “Gazetecilik Meslek İlkeleri” çoktan unutulup, yerine mesleğe tamamen zıt kavramlar geldi: O gün bugündür radyolar, televizyonlar ve gazeteler (hadi birkaçını müstesna tutalım), iktidara yahut muhalefete daha fazla “yandaş” bulmak için yayın yapıyor. “Fanatik” sayısını biraz daha artırmak, bu olmazsa mevcut fanatikleri daha fazla katılaştırmak için çırpınıyorlar.
Hükümet yanlısı bir kanalı açın, bir süre sonra da tam karşıt görüşte başka bir kanala geçin: Göreceksiniz ki, aynı haberler eğip bükülmüş, kendi cephelerinin hizmetine verilmiş, aynı olgular yorumcular tarafından bir birinin tam zıddına yorumlanıp yandaşlarına malzeme yapılmış.