Aslında ise benimle birlikte vakit geçirmek istiyordu. Çünkü birbirimize hasrettik.
Babamın bitmez tükenmez “sefer”leri (gemisiyle bir yerlere gider, aylar sonra eve dönerdi) yüzünden, fazla birlikte olamıyorduk.
Bir süre çalıştık. Birkaç kurumuş ağacı kestik. Sonra dinlenmeye oturduk. Böyle vakitlerde babam, yüreğime ebedi hakikat tohumları ekmeyi severdi. Birden sordu:
“İbrahim Edhem Hazretleri’ni bilir misin?”