Şiir sanatı açısından çok kötü olan şiirler ders kitaplarına tıkıştırılmıştı…
Behçet Kemal Çağlar şiirleri en önde gideniydi. Sağlığında Atatürk’ü, öldükten sonra da İnönü’yü yüceltmekte kendisiyle yarışırdı. O kadar kendinden geçmişti ki, Atatürk’e, bir “Mevlid” bile yazmıştı:
“Ol Zübeyde, Mustafâ’nın ânesi/ Ol sedeften doğdu ol dürdânesi!
Gün gelip oldu Rızâ’dan hâmile/ Vakt erişti hafta ve eyyâm ile.
Geçti böyle, nice ay nice sene/ Vakt erişti bin sekiz yüz seksene.