Türkiye’de ilk milletvekili seçimi, 1876 Anayasa’sı ile gerçekleşti. Osmanlı tahtında Sultan İkinci Abdülhâmid (1876-1909) oturuyordu.
Milletvekili seçimleri Birinci ve İkinci Meşrutiyet döneminde devam etti. Fakat o dönemde yapılan seçimler bu dönemde yapılanlardan çok farklıydı: Halk “müntehib-i sâni” denilen “ikinci seçici”leri seçiyor, onlar da meb’usları (milletvekili) seçiyordu.
Bu tür seçimler, Birinci Meşrutiyet döneminde (1877) sakin geçmiş, ancak İkinci Meşrutiyet döneminde (1908) bazı İttihatçı fanatiklerin taşlı-sopalı saldırılarına yol açmıştı. Hattâ bu seçimlerin birinde İttihad ve Terakki’ye muhalefete başlayan Filozof Rıza Tevfik, iri-kıyımlığına ve pehlivanlığına rağmen dövülüp hastanelik edilmişti.
İstanbul işgali sonrasında dağıtılan Meclis (o zamanki adıyla, Meclis-i Meb’usan) 1920 yılının 23 Nisan’ında Ankara’da toplandı. Milli Mücadele’yi bu meclis yönetti.
Zaferden sonra gerçekleşen milletvekili seçimleri ise tek parti sisteminin gerektirdiği şekilde idi: Yani Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) rakipsiz olarak seçime giriyor, illere göre milletvekili listeleri Ankara’da oluşturuluyor, vatandaşa kala kala listeye oy kullanmak kalıyordu. Zaten oy kullansanız da kullanmasanız da fark etmiyordu.