Osmanlı insanı, Peygamber-i Âlişan Efendimiz’in, “Ailenizle birlikte yediğiniz yemeğin bereketi vardır” şeklindeki buyruğuna uygun olarak sofraya topluca oturur, her yemek merasimsel bir anlayışla yenirdi...
Öğün aralarında atıştırma âdeti yoktu. Bu nadiren yapılan bir şeydi. Sokakta yürürken ısırarak bir şeyler yemek ise, bize sonradan musallat olan ve hızla alışkanlığa dönüşen bir sapma...
Osmanlı insanı sokakta, hele de ayakta yemek yemeyi son derece çirkin ve ayıp sayardı...
O devirde hayat hızlı akmadığı, iş dünyası da şimdiki gibi acımasız-insafsız olmadığı için, ev halkı akşam yemeğinde mutlaka buluşurdu...
Özellikle iftar yemekleri aile için tam bir şölendi...
Tahmin edebileceğiniz gibi, Osmanlı asırlarında yemek, yer sofrasında yenirdi...