Bizans’ın mağrur imparatoru Romen Diyojen, Malazgirt Savaşı’nda yenilmiş, kalabalık ordusu perperişan olup dağılmış, kendisi de esir alınmıştı…
Büyük Selçuklu Sultanı Alparslan’ın huzuruna çıkarıldı…
Sultan Alparslan, imparatoru yanına buyur etti. Diogenes gözlerine inanamıyordu. Oturup oturmamakta tereddüt gösterince:
“Buyurun, rahatınıza bakın İmparator Hazretleri” dedi Alparslan, “savaş kader olunca netice de kader olur. Kimi zaman yener, kimi zaman yeniliriz. Mahzun olmayınız.”
İmparator, dikkatle düşmanının yüzüne bakıyordu. Sultan’ın yüzü güleçti. Ama gülüşü alaycı değildi. Hüzünlü gibiydi.
Biraz olsun rahatlamıştı.