Kızım Aybikehan, oğlum Erdem Kutalmış'ın halası, rahmetli Nihat Ağabeyimin bacısı, benim de biricik Ablam; dün yazdığın "kesin" mesajı zaten yaralı olan yüreğimi kanattı. Evet haklısın.. Sana yapılanları benim diyen hiç bir babayiğit kaldıramaz. Evlad-ı Fatihan olarak bütün yükü sırtladın. "Koltuk değil ayakkabı eskiteceğiz" dedin koltuk sevdalılarının rahatını bozdun. Gitmedik yer bırakmadın. Yurdun dört bir yanında toplumun tüm kesimleri ile kucaklaştınız. Kimsesizlerin kimsesi olup uzun uğraşlarla inşa ettiğin iyilerin sığınma limanı kısa sürede halkın umudu oldu.
***
Biliyoruz, yorgunsunuz...
Farkındayız, kırgınsınız...
Sizi üzdüklerinden de eminiz...
Vefanın İstanbul'da bozası ile meşhur bir semt adı olmaktan öte duygular taşıdığını en iyi bilenlerdensiniz. Birileri vefasızlık yapmıştır. Dahası terbiye sınırlarını aşmıştır. Arkanızdan dedikodu kaynatıp gıybet etmiş olabilir. Sizin alın teri, göz nuru ve büyük emeklerle inşa ettiğiniz iyiler yuvasını yıkmaya kalkışanları bize havale edin. Eğer hesabını sormazsak, yakamıza yapışıp kardeşlikten reddedin. Ama bizi yalnız bırakmayın. Unutmayın ki bizler baba elinden çok ana kucağına yakınız. Baba otoritesinden ana şefkatine sığınmışızdır. Çocukların şefkatsiz, sevgisiz büyümelerine gönlünüz razı gelecek mi?