Çok arzu ettiğim halde çiçek-böcek yazamıyorum. Dört bir yanımız ateş çemberi. Orta Doğu coğrafyası cayır cayır yanarken güzel konulara değinmek imkansız hale geliyor. Ağzı olan konuşuyor. Canım memleketimde herkes her şeyi biliyor. Had bilmezlik mi? Cahil cüretkarlığı mı bilmem. Öylesine bilgi kirliliği var ki akıl sağlığımızı yitirmeye ramak kaldı. Yine de güzel şeyler olmuyor değil. Bereketli Anadolu topraklarında kardelen misali çiçekler de açmıyor değil. Memleketim diye torpil geçtiğim sanılmasın Selçuklu'nun başkentlerinden ve Türk kültürünün mihenk taşı Kayseri'de Yeni Ufuklar Derneği'nin konuğuyduk. Memleket sevdalılarının bir araya gelip kurduğu Yeni Ufuklar, Kayseri sınırlarını çoktan aştı. İstanbul'dan sonra yakında Ankara'da şube açacak. Ülkemizin güzide siyaset ve bilim adamlarına konferanslar verdiren ve tamamı gönüllülerden oluşan derneğimizin iki aylık dergisi, yayınlanan kitapları da var. Her yıl Türk Kültürüne Hizmet Ödülleri takdim ediyorlar. Bu yıl yedincisi yapıldı ve bu satırların yazarına da nasip oldu. Bir yazar için ödül almak sonraki çalışmaları için teşvik edicidir. Meslek hayatımda onlarca ödül almama rağmen en anlamlısı Ahlat'tan sonra Kayseri'de Prof. Dr. İlber Ortaylı ile aynı platformda olmaktı.***İlber Hoca'yı okuyucularımıza uzun uzun anlatmaya niyetim yok. "Çok cahilsin keşke ölsen" sözlerini yeterli görürüm.