İzmit Körfez geçişi dahil Gebze-İzmir Otoyolu Projesi, son yıllarda devreye alınan projeler içindeki en akıllı, en verimli, en ekonomik projedir. Bölgenin ekonomisini ve sosyal yaşamını zenginleştirecek niteliktedir. Milli ekonominin tasarruf oranlarını artıracaktır. Yap-İşlet Devret modeli isabetlidir. Köprü geçiş ücreti üzerinden estirilen tartışmanın bu gerçeği örtemeyeceği kanısındayım.
***
Bu yoruma yönelik eleştiri ve övgünüzü yazının sonuna saklamanızı öneririm. Gelin önce projeyi inceleyelim. Sonra devletin yaklaşımının ne olması gerektiğini tartışırız.
1) Körfez geçişi dahil 450 kilometrelik otoyol yapımı için açılan ihaleye iki konsorsiyum katıldı.
2) Devlet, Körfez köprüsünden (Osmangazi) günlük araç geçişi için 35 dolar araç başına garanti verdi. (Eskale edilmiş rakamlara göre araç başı rakamın 45 dolara çıkmış olması gerekir.) Yani yapımcıya dedi ki: Kardeşim senin bu köprü nedeniyle yıllık 511 milyon doların garanti... Vatandaştan alamadığın kısmını ben ödeyeceğim. Otoyolun diğer kullanımları için de garanti veriyorum. Bunun miktarı da 44 milyon dolar. Yani bu proje bittiğinde kasana yıl bazında 650 milyon dolar girecek. Şimdi bana burayı kaç yıl işletip sonra devredeceksin söyle...
3) İhaleye iki konsorsiyum girdi. En düşük işletme süresini 22 yıl 4 ay ile Nurol-Özaltın-Makyol-Astaldi-Yüksel- Göçay İnşaat Ortak Girişimi verdi. Diğer konsorsiyum (Cengiz-Kolin- Mapa-Limak İnşaat Ortak Girişimi) 34 yıl 9 aylık teklif vermişti. (Bana göre bu teklifi veren konsorsiyumun temel hareket noktasıdevletin malı deniz ile açıklanabilirdi...)
4) 2020 yılına gelindiğinde İstanbulİzmir arası 1.5 saat kısalmış olacak. Hem benzinden, hem vakitten, hem arabalı vapur çilesi ve ücretinden kurtulacağız. Hem de daha güvenlikli bir seyir içinde olacağız.
Şimdi neyi eleştiriyoruz kısmına gelelim.