16 Kasım 2013 günü Diyarbakır’da Erdoğan, Barzani, Şivan Perwer ve İbrahim Tatlıses’in birlikte sahneye çıktığı tarihi buluşma ertesi günkü gazetelerin manşetlerinde coşkulu başlıklarla yer almıştı. “Çözüm Baharı”, “Tarihi mesaj”, “Biz Kardeşiz”, “Diyarbakır Sözleşmesi”“Megri Amed” Dört yıl sonra Kürdistan bölgesel yönetiminin 25 Eylül’de yapacağını ilan ettiği bağımsızlık referandum yaklaşırken atılan başlıklara bakalım şimdi de: “Barzani haddini aştı”, “Barzani’den küstah tehdit”, “Bedeli, ağır olur”, “Barzani durdurun” “Barzani-Mossad ortaklığı” Tabii Türkiye’de biri hakkında fikirlerimizin değişmesi için dört yıl epey uzun bir süre sayılabilir. Son üç yılda çeşitli kriz zamanlarında FETÖ ve PKK’nın arkasındaki gücün kim olduğuyla ilgili Rusya, İran, İsrail, tabii istikrarlı olarak ABD ve 200 yıllık planları olan İngiltere arasında gidip geldikten sonra son olarak Almanya’da karar kılındı. Darbenin arkasında oldukları, hatta PKK’yı Almanların kurduğu bile yazıldı. Halbuki iki yıl önce Rus uçağını düşürdükten sonra aynı gazeteler “FETÖ’nün hamisi Putin” “PKK’nın silahları Ruslardan”” “Moskova’da PKK bürosu” başlıkları atılmıştı. Yine de son beş yılın bütün kırılmalarında Türkiye’nin yanında durmuş, çok güçlü ekonomik, borusal bağlar kurulan bölgedeki en istikrarlı müttefikimiz Barzani’ye karşı birden bire ortaya çıkan bu öfke epey tuhaf. Tuhaf çünkü, referandumla ülkesi bölünmenin eşiğine gelecek Irak’ın başbakanı bile bizdeki bazıları kadar öfkeli değil. *** Bundan bir sene kadar önce hakkında epey ağır konuştuğumuz ama şimdi Barzani’ye karşı aynı yanyana geliverdiğimiz, Irak Başbakanı Haydar İbadi’nin bugüne kadar ağzından “anayasal değil, tanımayız” “doğru bir adım değil,” “ülkemizi karanlık bir tünele sokar” gibi itidalli sözlerden fazlası çıkmadı. Hadi diyelim İbadi ılımlı bir isim. Onun selefi olan, şahin, milliyetçi eski başbakan Maliki bile serinkanlılığını kaybetmedi: “Kürt kardeşlerin başvurduğu referandum ve diğer konuların anayasal bir çerçeveye ihtiyacı var.