I. Kurtuluş Savaşımız sınıflar arasında çatışmaya dayalı bir mücadele değildi; saf bir milli mücadeleydi. Nüfusun yaklaşık yüzde 80’ini oluşturan köylülüğün büyükçe bir bölümü kendi denetiminde bulunan arazilerde geçimlik tarım yapıyordu. Güneydoğu ve Doğu Anadolu’da toprak ağalığı vardı. Ancak bu toprak ağalarının arazisinde ortakçı, yarıcı veya maraba olarak çalışan topraksız köylülerin ağalara karşı bir mücadelesi söz konusu değildi. Ayrıca ağalık kurumu şeyhlik ve aşiret reisliğiyle pekiştirilmişti. Topraksız ve az topraklı tarım işçisi sayısı çok azdı. 1915 Ermeni tehcirinden sonra arazi edinmek kolaylaşmıştı. Ayrıca savaşlar nedeniyle nüfusta ve işgücündeki azalmaya bağlı olarak işçi ücretleri düşük değildi.