Bu kitapta insan en ince ayrıntısına kadar bileşenlerine ayrılıyor. “Hayat denen kurgunun boşalışı” insanı bir uçtan başka yere savurabiliyor. Başkası hikayesinde kahraman, buranın bir dibi olmalı, kabus ta olsa kuyu da olsa bu düşüş bitmeli, ucunda ölümüm de olacak neyse bir an önce tamamlansın hissiyatında. Son hikaye olan Bekleyiş’te ise beklenen kişiyi getiren otobüsün köşede belirişi, bedbin insanı bakkaldan bir fazla ekmek almanın sevincine kadar götürebiliyor.
Suavi Kemal Yazgıç edebi metinlerini, eleştiri ve denemelerini yıllardır nerede bulursam okuduğum bir yazar. Başka yazarların eserlerine verdiği emek onun yetkin ve etkileyici şairliğini konuşmamıza engel olmamalı. Sebepsiz Serçe, Taş Suya Değince, Heves, Tövbe Gölgeliği kitaplarıyla şiirini büyük bir olgunluğa taşıdı ama hikayeden hiç kopmadığına da şahitlik ettim her zaman. Geçtiğimiz hafta Dünyanın Çekmeceleri yayınlandı. İlk hikaye kitabı Kırk Gri Hırka’nın üzerinden 16 sene geçmiş. Dünyanın Çekmeceleri yayınlanmadan önce bazı hikayeleri okuma şansım olmuştu. İyi bir kitabın taşlarının döşendiğini biliyordum açıkçası. Suavi ilk öykü kitabında da kapalı ve sembolik bir anlatımı tercih etmişti, şimdi ise semboller ironi ve fantezideki iç içe geçmeler bu özel bir üslup, başka türlü anlatılamazdı dedirtiyor. Kısa hikayelerdeki zengin yoğun anlatım insanın yatışmaz doğasına, bilinen zahirinden çok daha içlerdeki halelere işaret ediyor.