Çatışmaların doğasında elbette çıkarlar, petrol, emperyalizm, ırkçılık, güç gösterisi gibi birçok neden var. Fakat İrlanda’dan Güney Afrika’ya, Suriye’den Pakistan’a şiddeti destekleyenler ahlaki olarak dini köklü bir referans olarak göstermeyi ihmal etmiyorlar. Her farklılıktan illa nefret ayrışma ve çatışmanın neşet etmesi evrenin yatışmaz yapısının sonucu değil. Karaköy Tütün Deposu içimizi ferahlatan bir sergiye ev sahipliği yapıyor. Semavi din müntesiplerinin Akdeniz, Orta Doğu ve Balkanlarda buluştukları ortak mekanlar digital medya, güncel sanat, etnografik malzeme, fotoğraf ve verimli alt metinlerle nazara verilmiş. Bu üç din teolojik farklılıklarına rağmen inanışlar, ayinler, kutsal figürler ve mekanlar bakımından birçok ortak unsura sahip. 2015 Fransız yapımı El Halil de İbrahim (Abraham in Hebron) başlıklı videosunda Manoel Penicaud sade yaşamları içindeki Filistinlileri kaydetmiş. Sürekli çorba dağıtan bir adam bunu şehrin hakkını vermekle açıklıyor. Herkese kapısını açan, insanlara sürekli yemek ve süt dağıtan İbrahim peygamberin cömertliğini bereketini sürdürmek istiyorlar. 1994 Ramazanında bir sabah namazında yerleşimci Baruch Goldstein’ın ibadetteki insanlardan 29 kişiyi öldürüp 300 kişiyi yaralaması sonucu, zaten işgal altında olan şehrin görece büyüsünü hepten bozmuş.