Afrika Ulusal Kongresi (ANC) sadece Güney Afrika’da değil, bütün dünyada emperyalizme ve sömürüye karşı verilmiş büyük mücadelenin adı. 1912’deki kuruluşundan, Güney Afrika’nın ilk siyahi başkanı Nelson Mandela’nın seçilişine kadar yeni taleplere göre kendini uyarlamasını bilerek bu günlere geldi. Irkçı Apartheid rejime son verilmesini sağladı. Kuruluş tarihinden de anlaşılacağı üzere çok uzun soluklu bir mücadele. 1948’de beyazların üstünlüğü, siyahların bir hiç olduğu yasalarla ilan edildiğinde ANC barışçıl eylemler örgütleyeceğini ilan etti. Bunlar “sivil itaatsizlik” ruhuyla boykot, grev, işbirliğini reddetme, hür bir ulusal basın oluşturma gibi eylemlerdi. 1946’da grev yapan yüzlerce maden işçisi öldürülmüş sendikacılar kıyıma uğramıştı. Okullardaki müfredatta ırkçı ve aşağılayıcı ifadelerle siyahların neden her türlü haklardan mahrum olması gerektiğine, beyazlarla birlikte okula gidemeyeceklerine dair bölümler vardı. Başta ırkçı okul sistemi olmak üzere adil olmayan yasalara karşı 1952’de ANC’nin başlattığı büyük çaplı boykot büyük kıyımla birlikte partinin üye sayısını yüzbinlere çıkardı. Güney Afrika yolculuğumuzda ANC üyelerinden çok şey öğrendik.