Hulusi Kentmen bizi hiç yanıltmadı.
Pos bıyıklı, aksi, sert mizaçlı görünürdü ama, yufka yürekliydi, daima babacan, daima tonton, daima şefkatliydi.
Ne kadar öfkelenirse, o kadar sevimli olurdu.
Tipi kötü adam olmaya müsait değildi.
İster ropdöşambırlı fabrikatör, ister karakolda komiser, ister mahkemede hakim rolünde olsun, izlediğimiz filmde o varsa, bilirdik ki, işler ne kadar sarpa sararsa sarsın, neticede iyiler kazanırdı.
En kritik anda herkesin mutluluğu için gereğini yapar, tatlıya bağlar, kötü bitmesine asla izin vermezdi.