Uğur ağabey çağırdı, Halk Arenası'na çıktık, aslında Müjdat ağabey de olacaktı, üçümüz sohbet edecektik ama, ağır gripti, gelemedi, telefonla katıldı, gündeme dair üç beş cümle kurdu, kapattı.
*
Cuma akşamıydı.
Cumartesi geçti.
Pazar geçti.
Pazartesi geçti.
Salı, çarşamba, perşembe geçti.
Çıt yok.
Tam bir hafta sonra… Yandaş medyanın istisnasız hepsinde aynı
başlıklarla, aynı cümlelerle saldırı başladı. Belli ki, aynı
merkezde hazırlanmış, aynı merkezden servis edilmiş, senkronize
kampanya için bir hafta hazırlık yapılmıştı. Aktrollerin yaydığı
tweetler bile fotokopi gibiydi, birebir aynı cümlelerden
oluşuyordu.
Düpedüz iftira atılıyordu.
Düpedüz küfür ediliyordu.
Kişisel tehditlere, kara propagandaya alışığız ama, bu defa ciddi
bir farklılık vardı, kişisellikle sınırlı kalmamış,
kurumsallaştırılmıştı… Müjdat Gezen Sanat Merkezi'ne yönelik
tahrikler yapılıyor, okul ve öğrenciler, açıkça hedef
gösteriliyordu.
*
Aradan taa dokuz gün geçtikten sonra, maalesef, bu çirkinliğe Hürriyet gazetesi de alet edildi. Yandaş medya okunmadığı için, iftira kampanyası güdük kalmıştı. Şak… Takviye kuvvet olarak, koskoca Hürriyet gazetesi yardımcı tetikçi olarak kullanıldı.
*
İşte tam o gün… Yani Halk Arenası'ndan dokuz gün sonra, Müjdat
ağabeye İstanbul Emniyet Müdürlüğü'nden telefon geldi.
Arayan, koruma şube'ydi.
Hayrola?
“Yakın koruma isteyip istemediği” soruldu.
*
Müjdat ağabey yakın koruma istemedi. “Beni koruyacak diye bir başkasının hayatını riske etmesini kabul edemem, beni koruyacak polise bir şey olursa diye uykularım kaçar” dedi, teşekkür etti.
*
Bunun üzerine, koruma şube'den gelen arkadaş ısrar etti, hiç olmazsa okulun ve tiyatronun çevresindeki güvenliğin arttırılmasını önerdi.
*
Çok tuhaftı.
Çünkü… Müjdat ağabey iki sene önce bu talepte bulunmuştu ve kabul
edilmemişti. Resmi başvuruya rağmen Müjdat Gezen Sanat Merkezi'nin
korunmasına yardımcı olmayan emniyet, şimdi, “koruyalım” diye kendi
kendine başvuruda bulunuyordu.
*
İşte tam o gün, anlamıştık.
Kampanya başarılı olmuştu!
Saldırının eli kulağındaydı.
*
Ve dün geceyarısı, çember sakallı yobazın biri, benzin bidonuyla geldi, 26 senedir tek kuruş almadan binlerce sanatçı yetiştiren Atatürkçü kültür yuvasının duvarlarına döktü, çakmağı çaktı.