Ne güzel ülkeydi burası…
Ne güzel ülkeydi kardeşim.
Masum.
Saf, temiz.
Hayallerimiz vardı.
Umutlarımız.
*
Siyah beyaz filmlerimiz vardı.
*
Annem elimizden tutardı, ağabeyimle benim… İzmir’in imbatı vantilatör gibi ufak ufak üfürürken, Kahramanlar’daki açık hava sinemasına giderdik, yürüyerek… Babam gazoz filan alırdı, eğer uslu durursak… Küçücük sinemada bi kamyon dolusu çiğdem yenirdi, çıt çıt çıt çıt… Hastasıdır İzmirliler çiğdemin… Hani şu sizin ayçekirdeği ya da kısaca çekirdek dediğiniz çiğdeme… Ve, ışıklar sönerdi.
*
Ayşecik vardı.
Ömercik.
Sezercik.
Masum, saf, umut dolu Türkiye’nin, vicdanı olan çocuklar.