Bu hafta Atv'nin Ben Bu Cihana Sığmazam dizisindeki bir sahne,
şemsiye almadan tutulduğum sağanak gibi iliklerime işledi.
İzleyenler biliyor; Cezayir, ailesini korumak için kendini öldü
gösterip, yurt dışında yeni bir hayat kurmak zorunda kalmıştı.
Ailesinden uzakta geçirdiği 12 yılda küçük kızı ona büyük nefret
beslemişti. Ama Cezayir geri dönünce, kızı Suna'nın içindeki baba
sevgisi yeniden uyanmıştı.
Son bölümde Suna ile babası arasındaki diyalog, ekran başındaki
kızlar ile babalarını mest edecek türdendi. Suna dedi ki, "Baba
biliyor musun, sen yokken ben bu evde çok üşüyordum. Benim için
kaloriferleri daha çok yakıyorlardı. Hep kalın hırkalar giyiyor ama
bir türlü ısınamıyordum. Sen döndükten sonra hem vücudum hem içim
ısındı..."
Bu sahnenin yayınlandığı gün haber siteleri arasında dolaşırken
yetim bir Suriyeli kız çocuğu ile yapılan röportaja denk geldim.
Babasını savaşta yitiren ve hayatını son derece ilkel şartlara
sahip bir kampta geçiren çocuk şöyle...