Ampute Milli Futbol Takımımız, Dünya Şampiyonu olarak bize yine
büyük bir gurur yaşattı. Kahramanlarımız eksik uzuvlarının yerine o
kocaman yüreklerini koymuşlardı. Yani eksikleri yok, tersine
hepimizden fazlaları vardı.
Peki Amputelerin, dünyada giderek alt sıralara düşen A Milli Futbol
Takımımız'dan ve Avrupa'da her yıl fazladan bir ön eleme daha
oynamak zorunda kalan kulüp takımlarımızdan farkı neydi? Bir kere,
söyleyecek sözleri vardı. Bir ideali gerçekleştirmenin
derdindeydiler. Pek çoğu, uzuvlarını Güneydoğu'da yitirmiş gerçek
kahramanlardı. Yokluğun ne demek olduğunu iyi biliyorlardı. Bu
nedenle parayla pulla ilgileri yoktu. Göğüslerine taktıkları ay
yıldız uğruna hayatlarını bile ortaya koymakta bir an tereddüt
etmezlerdi.
Yani "ruhları" vardı. Ben Teknik Direktör Stefan Kuntz'un yerinde
olsam Ampute Milli Takımı'nın oynadığı maçları, milli takım
kamplarında futbolcularıma sürekli izletirdim.
Bugün pek çok engellinin yüzünde gurur ve mutluluk...