Babası Muhammet Abdullah sayesinde... Babası bakmıştı ki, gece
Esad'ın uçakları, helikopterleri az öteye varil bombaları
yağdırırken minik kızı korkuyor, dehşete kapılıyor; o da bu
bombalamanın oyun olduğunu anlattı kızına. Sonra her bomba
atıldığında gülmeye, eğlenmeye başladılar. Bir babanın bomba
karşısında elinde kalan tek kalkanı buydu belki de... Selva artık
ne zaman bir bomba sesi duysa, boncuk gözleriyle patlatıyordu
kahkahayı...
İzleyince hepimizin aklına o bildik film geldi... Hayat...