Böyle bir cenaze törenini en son Barış Manço'nun vefatında yaşamıştım. Bir daha kime nasip olur bilmem.
Onu uğurlamak için bir günlüğüne Almanya'dan gelenler vardı. Ta Rize'den gelen bir hayranı, sırtına yapıştırdığı dövizin üzerine şöyle yazmıştı: "Yıldızlar da bir gün kayar, Gülhane günleri gibi. Yalnız değilsin, seni unutmayacağız Ferdi Baba."
A Haber'in cenaze için cami avlusunda kurduğu canlı yayın noktasında yorum yaparken bir hanımefendi yanıma gelip, "Yüksel bey, aslında yitirdiğimiz sadece Ferdi Tayfur değil. 80'li, 90'lı yılların saf duyguları, samimiyeti" dedi. Öyle haklıydı ki... Köşemize yorum gönderen bir okurum ise "Dert ortağımı yitirdim" diye yazmıştı. Halkının derdiyle dertlenen son çınarlardan biri de devrilmişti işte. Bu son iki satırdan günümüzün genç şarkıcılarının çıkaracağı pek çok ders olduğunu düşünüyorum.
ORASI YERİ MİYDİ?
Ancak bu kadar güzel, bu denli duygulu bir manzaraya hiç de yaraşmayacak bir sahneye de şahit oldum. Dua etmek için...