Yazının gerçek sahibi hakkını helâl etsin. Ben de sosyal medyada
rastladım ve "alıntı" olduğundan başka bir bilgi edinemedim. Ama
öyle etkilendim ki, sizlerle paylaşmadan edemedim. İşte imanımı
tazeleyen o satırlar:
"Ben cami imamıyım. Ne kadar inanacaksınız bilemedim ama sır kalsın
da istemedim. Dün namaz bitti. İki kişi, iki ayrı köşede dua
ediyor. Biri ağlıyor, sanki diğeri de gülüyor. Ama bizim cemaatten
değil belli. Dur dedim, bunda bir iş var. Nasılsa çıkacaklar.
Oturdum bekledim. Bir şeyler okuyor gibi yapıp onları izledim. Çok
güzel giyimli olan bey sesli 'Amin' dedi, bütün cami sanki inledi.
Kalkıp yanıma geldi. 'Hocam' dedi. 'Bu zarfı al. Çocuğum yoğun
bakımdaydı, doktorlar 'Birkaç gün ömrü kaldı. Yaşaması zor ama
duaya devam edin' demişlerdi. Şükür ki şimdi evde. Annesinin
dizlerinde. İki rekât şükür namazı kıldım, adağımı yerine getireyim
dedim de. Sen bulursun bir ihtiyaç sahibi, olur değil mi?' 'Tamam
kardeşim' dedim. Çıktı gitti. Diğer kardeşimiz belli ki sokakları
temizleyen birisi.