Naçizane yaşamımı anlattığım Hayatım Roman adlı kitabıma
özellikle okurlarımın gösterdiği yoğun ilgi beni nasıl mutlu ediyor
anlatamam. Kitapta karşılarına çıkan ve daha önce neredeyse hiç
tanımadıkları, sürprizli Yüksel Aytuğ karakteri ve ünlülerin en
yakası açılmadık gerçek hikayeleri, okuyanların büyük ilgi ve
takdirini kazanıyor.
Ama bu kitapta en büyük rol, hayatımı "romana" çeviren, yaşam
serüvenime az veya çok dokunan dostlarım. Onlardan biri, neredeyse
45 yıldır uzak kaldığım sevgili Münir Yüceefegüç de bu kitabım
sayesinde bana yeniden ulaşma imkânı buldu. Gönderdiği mesajı nemli
gözlerle okurken, "Bunu; vefa, dostluk ve gerçek arkadaşlığın
giderek kaybolmaya yüz tuttuğu bu günlerde okurlarımla mutlaka
paylaşmalıyım" dedim. Buyurun efendim...
"Çok değerli canım kardeşim, kitabını okudum, çok beğendim, o kadar
güzel yazmışsın ki... Seninle ilgili bir anım var. Senin
hatırlayacağını tahmin etmiyorum fakat ben hiçbir zaman unutamadım.
Çünkü aramızda bir tek baba vardı, o da bizimle futbol oynardı.
(Rahmetli babam, 55 yaşına kadar arsada bizimle futbol oynamaktan
büyük keyif alırdı) Bu babanın gelecekte bana örnek baba olacağını
o tarihlerde hiç düşünmemiştim. Şu...